Gastronomisch

weekend

'Jazaki ging weeral eens op trot', zoals ze zeggen. Deze keer was het Groot-Hertogdom-Luxemburg ons einddoel, en meer bepaald Clervaux. Hotel-Restaurant Des Nations (en dan voornamelijk het restaurant) mocht ons daar op 10 en 11 november gastronomisch verwennen. De heenreis was uitzonderlijk kalm verlopen, waarschijnlijk omdat we rond een uur of acht (en dan nog wel) 's morgens vertrokken. Zo'n uur lokt op een zaterdagmorgen geen uitbundige uitlatingen uit. Desalniettemin zat het sfeertje er in. Filmke op (jawel zelfs de achterste tv werkte) en de meesten konden al rustig genieten. Ergens in de Ardennen konden we de eerste sneeuw zien liggen en stapten we efkes uit om de beentjes te strekken, een koffietje (of zo) te drinken, hapje eten (kleintje dan, want we moesten toch honger hebben voor later, of niet soms), terug de bus op en rond den twaalven waren we op ons plaats. Rustig dorpje Clervaux, goed hotel op het eerste gezicht en nadat de kamers verdeeld werden ... op het tweede zicht ook, en konden dus de matrassen getest worden (de lichten ook, maar daarover gaan we het niet hebben!!!).

Om halféén zaten we aan tafel voor een Salade Paysanne (veel groen met kaas- en warme spekblokjes en op top een wit geval - bleek een gepocheerd ei te zijn), gevolgd door een (enorm grote) Cordon Bleu met champignonnekes en als dessert een chocolademoezeke. (Goe gerief en geef maar door.) Spoel dit alles door met een drankje naar keuze en onze eerste maaltijd zat erop.

's Namiddags verkenden we Echternach (je weet wel, drie vooruit, twee achteruit ...) en koud dat het er was (-4 naar 't schijnt). De winkels lokten veel kijkers, echter geen kopers, want het was er duur (niet de moment om een verlovingsring-ske te kopen en 't lief dus zeer subtiel van de talrijke juwelierszaken wegloodsen). Na een tijdje hadden we een caféetje ontdekt en daar zouden we nu eens gerust zitten sé. Mis gedacht natuurlijk, want na ons eerste pint zat zo goed als de rest van onze groep daar ook. 't Is daar dat we ons eerste woorden Letsemburgs geleerd hebben: 'Virverkaaf' en 'Oweskees'. In 't schoon Vlaams (en eigenlijk hadden we er onze prijsvraag van willen maken, maar ...) en omdat het hier om een affiche van een groots optreden ging (But: Who the fuck is Mickie Krause???) was de link voor ons rap gelegd: 'Voorverkoop' en 'Aan de kassa'. Waar ze die link met oude kaas vandaan halen, dat is voor ons nog steeds een groot vraagteken. Allez, bon soît ... na 2 (jawel twee, want de cafébaas had geen goesting om nog meer voor ons te tappen, blijkbaar zaten wij op de plaats van de regelmatiger cafégasten en moesten we misschien gewoonweg weg ... we zaten nog altijd in Luxemburg hé), wij allen te gader terug naar de bus en richting hotel om ons 'klaar' te maken voor de groten diner. En we hebben gesmuld (de ene al wat meer dan de anderen en ... jawel geef maar door). Onze samedi-soir-menu: 'Apéritif Maison avec amuse bouche' ('aperitief van het huis en mondamusementjes' (?) OK die aperitief, maar de amusementjes ... waren inderdaad zo, lekker jong!). Gevolgd door: 'Trilogie de foie gras' (ganzenlever op 3 wijzen: en zwaar dat dat is, die lever dan: geef maar door ... als je het niet mag). Daarna 'Filet de rouget aux girolles' (en vraag nu niet wat het was, in elk geval vis en pikant). En als tussendoortje (joepie) 'Sorbet melon au Tequilla' (en ook al waren de 'obers' Hollanders, CFK mag niet klagen. De vertaling? 't Woord zegt het zelf!). Hierna de hoofdschotel 'Gique de chevreuil grand veneur avec ses garnitures' (Reebok met groentekes en fascinerend sausje, maar wel lekker). Als dessert 'Nougat glacé, sauce Kiwi' (nougatinneijs met kiwisaus errond gedrapeerd, ook niet slecht) en een koffietje toe. Spoel dit alles door met een rood en wit wijntje en 't buikje zat compleet vol. Compleet? Belange niet, nog een afzakkertjes in den bodega en wat daar allemaal gebeurde en gezegd werd, dat laten we gewoon voor ons. Feit was dat iedereen om halftwee in 't bedje lag. Afgepeigerd waarschijnlijk!

's Zondagmorgen: ontbijtbuffet op het overdekte 'zonneterras'. De meesterlijke kunstwerkjes staan op foto! Zowel het eten als de ochtendlijke morgenmens (hihi). Gingen we daarna Clervaux-city bezoeken? Hawel ja, niet dat er 's morgens iets te zien is (behalve de winkels), maar dat kon ons niet stoppen. Hup de bus in (schandelijk voor die 2 km) en de sigarettenzaken leegkopen. Ook plezant. Uit pure schaamte zijn we te voet terug naar het hotel gegaan om daar het middagmaal te nuttigen. 'Potage' (soep, maar vraag nu niet meer welke, maar ze was er ... en goed ook). Daarna 'Emincé de poulet au curry et cocos' (rare combinatie en als je het in 't Frans ziet staan, maar 't was in feite warme kip-curry met rijst en kokosschilfertjes. (Niet slecht, als je het graag lust). Daarna nog een 'Tarte maison' en dat taartje was een prachtig afsluitertje.

Nog even een paar fotootjes nemen, den bodega in en wachten op het vertrek (voor diegenen die hun bagage nog niet gepakt hadden, was't nu de moment). OK, dus na 5 'zjatten' wijn (Puurs' dialect voor een groot glas, met de nadruk op groot) en we konden dus vertrekken. Hoezee richting Puurs. Echter, niet vooraleer nog een stopje te doen in Botrange. Volk dat daar liep, 't was daar precies Vlaamse kermis, alleen zaten we nog in de Walen en dat snapten we dan ook helemaal niet meer. Winkeltjes afdoen, koopjes doen, caféetje doen (en we hadden er weer een pracht-exemplaar uitgekozen, met 'Gina van Coco' achter het orgel en wisselgeldautomaten waar de mensen vergeten hun geld uit te nemen, ... stom hé). Allé, dit dus achter de rug en terug de bus op ... nog een filmke zien en 't was just gedaan als we in Puurs rond een uur of zeven toekwamen. Tijd om den Dirk nog efkes te ambeteren en dan richting huiswaarts om gezond en wel in 't bedje te kruipen.

Jaja, we hebben ons tussen de maaltijden in, goed geamuseerd. Er zijn trollen opgemerkt, ne zatte mens (en niet bij ons deze keer) die zich aan het station (recht over 't hotel, hoe en wij hebben geen treinen gehoord of gezien en die rijden daar om 't uur???) ne serieuze stuk in zijne kraag (die hij niet meer had) aan 't drinken was. 'k Weet het, 't is ne moeilijke zin, maar hij ging ook moeilijk. We hebben vrouwen gehoord, die hun ventje riepen en die nog luisterden ook! En nog zo van alles, ... maar wat zeer belangrijk is, we hebben ons goed geamuseerd, goed gedronken en gegeten en vooral veel gelachen. Voilà et pour les autres, même choos'.